Iedere week leert Tom nieuwe dingen. Stapje voor stapje. Maar soms ook zonder dat ik het in de gaten heb. Zo vertelde 
de leidster van het kinderdagverblijf dat Tom vanaf deze week ineens op zijn naam reageert! Dat is wel heel erg grappig!
Verder zit Tom continu met zijn handje in zijn mondje. Zouden er dan toch tandjes aankomen? Hij is ook druk bezig zijn duimpje in zijn mond te stoppen. Hij heeft het nog niet helemaal ontdekt, maar wie
weet gaat hij toch duimen. Dat zou wel erg handig zin, dan kunnen die fiepjes tenminste weg. Ik had een nieuw fiepje gekocht, een maatje groter, maar die vond Tom dus helemaal niets, hij spuugde die meteen weer uit.
de leidster van het kinderdagverblijf dat Tom vanaf deze week ineens op zijn naam reageert! Dat is wel heel erg grappig!Verder zit Tom continu met zijn handje in zijn mondje. Zouden er dan toch tandjes aankomen? Hij is ook druk bezig zijn duimpje in zijn mond te stoppen. Hij heeft het nog niet helemaal ontdekt, maar wie
weet gaat hij toch duimen. Dat zou wel erg handig zin, dan kunnen die fiepjes tenminste weg. Ik had een nieuw fiepje gekocht, een maatje groter, maar die vond Tom dus helemaal niets, hij spuugde die meteen weer uit. De kinderwagenbsak is ingewisseld voor de buggy. Tom vindt het geweldig: hij kan nu natuurlijk veel meer zien. En het prachtige herfstweer van afgelopen week nodigt uit om lekker te gaan wandelen. Tom is heel graag buiten en 100 meter van ons huis ligt dit park, waarnaast en waarachter het bos ligt. Genieten dus!
Op vrijdag 24 oktober hadden we afgesproken met de meiden van de zwangerschapsgym. Met alle baby’s erbij. Even de bevallingsverhalen uitgewisseld. De kortste bevalling was een half uur (!!!!!), de langste 3 dagen (dat waren er twee, waaronder dus ik). Een bevalling was uiteindelijk een keizersnede geworden, dat was minder leuk. Maar alle baby’s waren gezond en erg schattig!Van links naar rechts: Meike, Tom, Sam, Dave, Karst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten