cb) Ziek...

Op zaterdagmiddag 1 november zijn we naar opa en oma in Asten gegaan. Daar zijn we blijven logeren. Zondag hadden Teun en ik een feestje in Eindhoven. Toen is Anouk komen babysitten. Ze heeft Tom de fles gegeven en in bed gelegd. Tom heeft wel veel gehuild, misschien toch wel wat eenkennig. dat was ook al opgevallen bij opa en oma: Tom heeft eerst wel 10 minuten heel aandachtig moeten kijken voordat er een lachje vanaf kon. Terwijl hij thuis overal meteen om lacht. Maar gelukkig ging het verder goed, Anouk is ook een hele lieve oppas, zij is heel gek op kleine kinderen.

Dinsdag 4 november begon Tom ziek te worden. Op het kinderdagverblijf vertelden ze al dat het RS-virus heerste. Of Tom dat heeft gekregen, weet ik niet, maar hij is wel heel ziek geworden. Woensdag de hele dag een beetje aangemodderd. Tom had koorts en hoestte de hele dag. Donderdag is Teun bij Tom thuisgebleven, ik moest naar haar werk en haar baas leek het niet zo fijn te vinden als ik thuis bleef bij Tom. Teun heeft de hele dag goed voor Tom gezorgd, ik ben wel iets eerder van het werk thuisgekomen. Tom bleef maar koorts houden en werd steeds zieker. Daarom zijn we de volgende ochtend even naar de huisarts gegaan. Tom heeft toen een voorschrift voor een puffer gekregen. Die is de apotheek ’s avonds komen brengen (hij was nog niet op voorraad bij de apotheek). Als Tom de dag erna nog koorts had, moesten we weer terugkomen. Die middag steeg de koorts van Tom naar 38,8 graden en hij hing als een slap popje in mijn armen. Tom heeft toen een paracetamol gekregen. Daar knapte hij enorm van op. Maar ’s nachts kwam de koorts weer terug, toen had hij 39,8 graden koorts en hij was heel ziek. Dus weer een paracetamol. De volgende ochtend was hij koortsvrij. Ik ben toen even naar tante Imke gegaan in Eindhoven, maar toen ik terugkwam, had Tom weer koorts. Dus zijn we naar de weekenddokter gegaan. Die heeft Tom onderzocht en heeft hem antibioticum voorgeschreven. Wel zielig: eerst krijgt hij wat antibioticum met een spuitje in zijn mond. Dan komt die puffer erachteraan: dan stribbelt hij fel tegen. En tenslotte nog neusdruppels: die vindt hij het allerergst.

De foto van de puffer is slechte kwaliteit, het was een beetje donker toen we de foto namen.

Maar: op zondagochtend werd Tom zonder koorts en met een brede glimlach wakker. Hij leek dus wel op te knappen. Hij is nog een beetje zeurderig en hoest nog wel. Maar dat hele zieke lijkt weg te zijn. Hij jammert niet meer de hele dag en heeft weer wat energie om te spelen.

Vrijdagmiddag waren Monique en Evi nog even langs geweest. Zij waren weer in Nederland op bezoek, dus kwamen even langs. Eigenlijk zouden wij naar haar toegaan, maar Tom was zo ziek dat zij maar naar ons gekomen zijn. Evi is nu net 1 jaar geworden. Ze kan eigenlijk al lopen, maar doet het nog niet, ze heeft er geen zin in! Ze snapt al heel veel wat je zegt. Ik zei bijvoorbeeld: Evi, er zit een konijn in de tuin. En meteen keek ze door het raam naar buiten en zag ze het konijn zitten. Ik had niet gewezen of zo, dus ze begreep echt wat ik zei!

Omdat Tom zondagmiddag weer opgeknapt was, leek het een goed moment om het eten weer op te pikken: Hij heeft courgette, mango, banaan en rijstwafel gekregen. De banaan was toch wel favoriet. Hij goed doorslikken lukt nog niet echt. Maar dat komt vanzelf wel!

Maandagochtend is Tom weer naar het kinderdagverblijf gegaan. Daar moest eerst een hele papierwinkel ingevuld worden, omdat Tom medicijnen heeft. Die mogen ze niet geven zonder dat je als ouder verklaringen tekent waarin precies staat wat het kind wanneer moet krijgen en waarin zij van eventuele gevolgen door het gebruik van de medicijnen worden ontslagen. Heel terecht vind ik. Maar wel een heel gedoe!

Op het kinderdagverblijf ging het niet echt geweldig die dag: Tom had veel gespuugd en daarna niet zoveel meer gedronken en hij had erg gehoest. Het slapen was wel redelijk goed gegaan. Maar de dag erna spande de kroon! Tom had er geslapen van 08.30-09.30; daarna van 11.30 tot 13.30 en tenslotte van 15.30 tot 17.30!!!! Een absoluut record. Toen mama Tom op kwam halen kwamen de juffen al enthousiast naar haar toelopen: ‘ Dit ga je niet geloven, loop maar eens mee naar het bord…’. Op het bord worden de slaaptijden van de kinderen genoteerd. En mama stond er inderdaad wel even van versteld! Het leuke is dat, als Tom goed slaapt op het kinderdagverblijf, dat hij dan aan het einde van de dag nog helemaal tevreden is en ook iets langer wakker blijft. Dan zien papa en mama hem tenminste ook nog even! En wat doet Tom dan graag? Knuffelen, lachen om papa/mama die gek doen, televisie kijken, met zijn ritselboekje spelen, luisteren naar de gitaar van papa en niet te vergeten: eten.