Gezinsfoto

Op het kinderdagverblijf wilden ze graag een gezinsfoto. Dan kunenn ze die ophangen en dan kunnen de kindjes daar overdag naar kijken. Tot mijn schaamte moest ik bekennen dat ik GEEN EEN foto met ons vieren had!!! Dus gisteren maar eens snel een fotootje gemaakt!

Met Micci zijn we inmiddels weer een stapje verder. Ze is gevoleig voor heel wat dingen: koemelk, eieren, soja, anijs, walnoot, appel, suiker, zoetstoffen, banaan, koffie, garnalen, paprika. En ze is overgevoelig voor de vaccinaties die ze krijgt. Dus we weten nu nog iets beter waar we rekening mee moeten houden. Verder gaat het dus ook steeds beter met haar. Ze is een heel vrolijk ding, is steeds vaker gewoon tevreden en slaapt ok veel beter overdag. Ze heeft trouwens ook al 2x de hele nacht doorgeslapen!!!! Van half acht tot zeven!!! Wat een enorm verschil met onze Tom ,die deed dat met 8 maanden nog niet eens!
Micci heeft wel moeite met ontspannen, ze is meestal zo stijf als een plank. En ze duwt de hele tijd kei hard haar hoofd schuin naar achteren. Maar gelukkig gaan we met haar deze week weer naar de osteopaat, dan kan hij dit nog enns bekijken.

Ons meisje kan zo vrolijk zijn!
's Ochtends als ze wakker wordt en ons ziet is ze altijd erg blij. Eigenlijk sowieso als we tegen haar praten. Verder heeft Micci de afgelopen dagen weer meer gehuild. Onrustig, niet zo tevreden. Nu ga ik ook maar pinda's uit mijn menu schrappen, want die heb ik toevallig de afgelopen paar dagen gegeten. Wie weet is ze daar gevoelig voor? Of misschien zijn het gewoon een paar regeldagen... Lastig hoor!


Er wordt heel wat afgekust in ons huis. En daarbuiten. Als Tom ergens weggaat, wordt iedereen uitvoerig gekust. Zelfs op het kinderdagverblijf!

Terug van vakantie + het gaat beter met Micci

Met Micci ging het de laatste tijd steeds slechter en slechter. Ze schreeuwde het uit van de pijn en was alleen rustig als ik haar bij me droeg. 24 Uur per dag dus - dat is gewoon niet te doen. Vooral niet omdat Tom ook nog rondloopt die ook verzorgd moet worden en wat aandacht nodig heeft. Uiteindelijk hulp gaan zoeken. Allereerst de osteopaat, het nekje van Micci blijkt linksboven vast te zitten. En haar buik was zeer gespannen, dus er was iets niet goed. De huisarts dacht aan koemelkallergie dus stelde voor dat ik op dieet ging. Dat ben ik gaan doen en... Micci knapte op! Het is nog steeds niet helemaal goed, maar ze is veel rustiger en slaapt beter, spuugt minder, kan af en toe even alleen liggen en om zich heen kijken. Wat een verandering! Ik ga nu begeleiding krijgen van een diëtiste om ervoor te zorgen dat ik toch nog voldoende voedingstoffen binnenkrijg en daarna om Micci te begeleiden bij het weer toevoegen van voedsel met koemelk rond de eerste verjaardag.

Maar wat een opluchting - een huilbaby is echt verschrikkelijk. Non-stop huilen .En dan niet zeurderig, nee gillen/krijsen van de pijn. Dat is niet om aan te horen als moeder.

In de tussentijd zijn we op vakantie geweest naar Bali. Lange reis, zo'n 30 uur, maar wel de moeite waard. Overigens: ik zou het niet opnieuw doen hoor, met twee kleintjes zo'n lange reis. Tom moest de hele reis op schoot en Micci ook bijna de hele reis - best vermoeiend. Maar ja: ze gingen nu nog bijna gratis mee in het vliegtuig, vanaf twee jaar krijgt het kind een eigen stoel en dus moet je dan een vol ticket betalen!!!

We hadden een villa aan het strand met personeel. Er werd twee keer per dag voor ons gekookt, lunch en diner. Zalig (jammer van mijn dieet). Tom vond het geweldig, hij kon de hele dag buiten zijn, teletubbies kijken of zwemmen. Eerst overal eventjes aan wennen, maar als hij dan eenmaal de smaak te pakken heeft... Uitstapjes hebben we niet gedaan, dat was niets met de kids. Veel te warm. Dus heerlijk ontspannen bij de villa - echt genieten!

Nu weer paar daagjes terug in Nederland. Maandag met Micci naar osteopaat: de spannign op haar buik is al wat minder. Over 3 weekjes nog een keertje terug. Micci gisteren even gewogen op het consultatiebureau: 5.400 gram! Is niet niets! Voor de grap ook even onze Tom: 89 centimeter lang en 14 kilo zwaar; onze reus! Verder ging micci gisteren voor een proefochtend naar het kinderdagverblijf. Maar dat ging niet helemaal goed: ze weigerde de fles! ik thuis al afgekolfd, dus ik kon ook even niets meer doen. Vandaag een ander soort fels gehaald en geoefend: dat lijkt beter te gaan. Morgen maar zien of het dan wel goed gaat.