Tom's derde verjaardag

Die vierden we vandaag. Wat vond hij dat spannend, zeg: vooral dat hij kadootjes ging krijgen. Hij had het er al dagenlang over dat hij zo graag dinosaurussen wilde krijgen. Nou, die kreeg hij van opa en oma dus hij was dolgelukkig!

Oogjes dicht ... verassing! Wat is dat spannend!!!

Tom voelt zich meteen Bob de Bouwer.

Jawel: timmeren en bellen tegelijkertijd. Multitasking. Wonderkind.

En jawel: nog een verassing. Thomas de trein, Tom vond het prachtig! Papa had goed zijn best gedaan om een mooie rails neer te leggen. Ja, dat is nog niet zo gemakkelijk: je moet er voor zorgen dat je op alle manieren rond kan rijden natuurlijk. Dat je niet in 1 klein rondje vast komt te zitten....

Wauw: dinosaurussen, zebramuts, een boek!

Hieperdepiep, HOERA!!!

En de kaarsjes uitblazen. Ik kon 's middags de kaarsjes niet vinden. Dat vond Tom toch wel erg jammer, want op zijn feest wilde hij toch wel de kaarsjes uitblazen. Dus wij nog op de fiets naar de supermarkt nieuwe kaarsjes halen!

Toch maar weer eens de camera erbij gepakt vandaag. Onze Tom vind het nog wel leuk om op de foto te gaan. Maar onze Micci heeft er echt geen tijd voor. Die kan geen seconde stilzitten. Ze loopt ook nooit, nee ze rent altijd. Dus om haar leuk te fotograferen, tja, dat is best moeilijk!!!!

Bij Micci komt nu haar laatste kiesje door. Fijn: dan is dat weer achter de rug, ze heeft er zoveel last van telkens. Ze begint ook steeds meer woordjes na te zeggen. We hopen eigenlijk dat ze in een groeisprongetje zit, want ze is op dit moment thuis af en toe niet meer te handhaven. Het is een hele pittige dame zullen we maar zeggen! En disciplineren valt niet mee met haar, zelfs het kinderdagverblijf geeft dat aan: ze is gewoon erg ondeugend en een heel sterk eigen willetje. Aan de ene kant grappig. Aan de andere kant: vermoeiend soms!

tom en micci in ziekenhuisbed?

Ja inderdaad. En natuurlijk de tv aan...
Maar gelukkig, na bezoekuur konden ze weer fijn naar huis toe. Ik moet wel nog even blijven, heb al anderhalve maand een longontsteking, maar ik hoop dus niet meer lang...

De liften in het ziekenhuis waren erg interessant voor tom. Zo ook de ijsjes die ze beneden verkochten. Maar toen er een verpleegster op de kamer binnenkwam, vond tom het niet leuk, hij sprong van het bed en zei: niet leuk, ik ben bang. Waar dat nu ineens vandaan kwam... Toen ze weggingen en de liftdeur ineens dichtging terwijl mama er nog niet in stond, schrok micci nogal. Dat snapte ze niet helemaal leek het.